Jo Koster was een van de eerste Nederlandse vrouwelijke kunstenaars die van haar kunst kon leven. Autonoom zijn zat haar in het bloed. Al jong droomde zij ervan vrij, zelfstandig en onafhankelijk te zijn. Museum Gouda eert haar met een groot retrospectief van bijna honderd schilderijen en tekeningen, voor het merendeel afkomstig uit particuliere collecties.
Ze werd geboren in een tijd waarin voor de meeste vrouwen geen zelfstandige toekomst was weggelegd. Hoewel meisjes uit welvarende families naar de middelbare meisjesschool (mms) gingen, leerden zij daarna meestal niet voor een beroep waarmee zij in hun levensonderhoud konden voorzien. Voor Jo Koster (1868-1944), dochter van een legerofficier, liep het anders.
Al op de mms in Dordrecht bleek haar bijzondere talent voor tekenen, waarna zij naast school lessen volgde bij de Dordtse impressionist Roland Larij. Waarschijnlijk ontstond toen haar wens kunstenaar te worden. Na de mms bezocht ze de Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers in Amsterdam en de kunstacademie in Rotterdam. In 1891 deed Koster voor het eerst mee aan een groepsexpositie van vrouwelijke kunstenaars; daar merkte een recensent haar talent op. Over haar Stilleven met verdorde eikenbladeren schreef hij: “Hoewel wat droog, is het toch rustig en zelfs een beetje deftig van kleur.”
