Het 17e-eeuwse landhuis bevindt zich in het glooiende dorpje Wijlre, waar het Brand-bier nog wordt gebrouwen en waar verder vooral rust heerst. Het is de werkplek van de in Breda geboren Amsterdammer Xander Karskens (1973), directeur en curator op buitenplaats Kasteel Wijlre: “Vorig jaar woonde Marlies Eyck hier nog waar ze vanaf 1981, samen met haar man Jo, het in verval geraakte kasteel, het koetshuis en de kasteeltuin grondig heeft gerestaureerd. Het is een gesamtkunstwerk geworden van architectuur en natuur en kunst. Steeds meer mensen, onder wie kunstenaars, houden zich bezig met onderwerpen als klimaat, biodiversiteit en natuur. Dat maakt deze buitenplaats heel actueel.’”

In het voorjaarszonnetje, op de binnenplaats aan de vijver met goudvissen, serveert de kunsthistoricus een Limburgse perenvlaai bij de koffie. “Persoonlijk ben ik tijdens corona een andere relatie met de buitenruimte gaan zoeken. Net als veel anderen ben ik veel gaan wandelen in de natuur en ben ook mijn hobby als vogelaar steeds meer gaan verbinden met mijn belangstelling voor kunst. Hier op deze buitenplaats komt dat allemaal samen. Dagelijks zie ik de Gebroken cirkel van Ad Dekkers midden op het grasveld voor het kasteel, maken we hier tentoonstellingen met hedendaagse kunst en horen we zo nu en dan de grote bonte specht die een vrouwtje probeert te verleiden met zijn geroffel. Kunst en natuur zijn hier nauw met elkaar verstrengeld.”

HONDERD TINTEN GROEN

Het landgoed is door Jo Eyck (1929-2021) en Marlies Eyck (1938-2023) in 2017 geschonken aan het Elisabeth Strouven Fonds, dat zorgdraagt voor het onderhoud en de restauratie van het landgoed. Daarnaast is er Stichting buitenplaats Kasteel Wijlre, die verantwoordelijk is voor de exploitatie, de culturele programmering van tentoonstellingen en projecten en het onderhoud van de tuinen.