“Alles mag scherp zijn”, zegt Hans Wilschut (°1966, Ridderkerk). “Ik noem dat democratische scherpte. Ik oordeel niet met mijn scherpte, alles moet namelijk kunnen bestaan. Ik geloof niet echt in foto’s met maar één focuspunt, waarbij de fotograaf vooral bepaalt waar je naar moet kijken. Het gaat in mijn fotografie om een totaalverhaal waarin alles even belangrijk wordt. Zo heb ik een boek gemaakt over Beiroet, Beirut, Epi-Centre Ville, een boek zonder hiërarchie en waarbij pas op de laatste pagina’s de silo is afgebeeld die de verwoestende klap heeft opgevangen bij de explosie in 2020. Een jaar erna ben ik erheen gegaan omdat het van het nieuws was verdwenen. Ik had de behoefte om ’na het nieuws’ te kijken. Wat mij daar opviel was dat de stad een jaar na de explosie nog steeds sociaal en economisch ontwricht was. De inwoners hadden behoefte aan antwoorden, hoe kon dit gebeuren? Iedere dag waren er pogingen tot demonstraties, die met harde hand werden neergeslagen.”